Europese Commissie vereenvoudigt duurzaamheidsrapportage en zorgvuldigheidseisen
De Europese Commissie heeft een Omnibus-pakket met voorstellen uitgebracht om de vereisten voor duurzaamheidsrapportage en zorgvuldigheidseisen te verminderen. Met deze wijzigingen wil de Commissie de administratieve lasten voor bedrijven verlichten en de effectiviteit van rapportageverplichtingen vergroten.
Beperking van de reikwijdte van duurzaamheidsrapportage
Als onderdeel van dit Omnibus-pakket zouden alleen de grootste bedrijven rapporteren volgens de European Sustainability Reporting Standards (ESRS). Een subset van deze bedrijven zou daarnaast blijven rapporteren volgens de EU-Taxonomie. Deze wijzigingen moeten nog worden goedgekeurd door het Europees Parlement en de Raad van de EU, en moeten vervolgens worden omgezet in nationale wetgeving om van kracht te worden.
Volgens de voorstellen zouden alleen grote bedrijven met meer dan 1.000 werknemers onder de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) vallen en dus verplicht zijn om te rapporteren volgens de ESRS. De Commissie schat dat dit het aantal bedrijven dat onder de regelgeving valt met ongeveer 80 procent zou verminderen.
Uitstel van rapportageverplichtingen
Een belangrijk voorstel binnen het Omnibus-pakket is het ‘Stop the clock’-voorstel. Dit houdt in dat de verplichte ESRS-rapportage voor bedrijven uit de tweede en derde golf met twee jaar wordt uitgesteld. Dit uitstel geeft de EU meer tijd om inhoudelijke wijzigingen in de CSRD overeen te komen.
Vereenvoudiging van de ESRS
Samen met de bekendmaking van het eerste Omnibus-pakket heeft de Commissie aangekondigd dat zij de ESRS-rapportagevereisten aanzienlijk wil verminderen. Dit zou onder andere gebeuren door:
- Kwantitatieve gegevenspunten te prioriteren boven verhalende teksten.
- Een duidelijke scheiding aan te brengen tussen verplichte en vrijwillige gegevenspunten.
- Dubbele materialiteit te behouden, maar met duidelijkere richtlijnen over de toepassing ervan.
Daarnaast is de Commissie niet langer van plan sectorspecifieke standaarden vast te stellen, wat de rapportagelast verder zou verlichten.
Beperking en aanpassing van de EU-Taxonomie
De Commissie stelt voor om de EU-Taxonomie verplicht te maken voor slechts een beperkte groep grote bedrijven, namelijk die met:
- Meer dan 1.000 werknemers; en
- Een netto-omzet van meer dan 450 miljoen euro.
Bedrijven die vrijwillig willen aantonen dat hun activiteiten in lijn zijn met de taxonomie, zouden ten minste KPI’s over omzet en kapitaaluitgaven moeten rapporteren.
Daarnaast heeft de Commissie om feedback gevraagd over voorstellen om de EU-Taxonomie te vereenvoudigen. Dit omvat onder andere:
- De invoering van een materialiteitsdrempel.
- Vereenvoudiging van de ‘Do No Significant Harm’-criteria met betrekking tot vervuiling.
- Herziening van de rapportagesjablonen.
Deze wijzigingen zouden in eerste instantie gelden voor het boekjaar 2025, met rapportage in 2026.
Andere belangrijke wijzigingen
De Commissie stelt voor om de CSRD aan te passen ter bescherming van kleinere bedrijven (tot 1.000 werknemers) door het ‘trickle-down effect’ te beperken. Dit betekent dat verzoeken om informatie over de waardeketen niet verder mogen gaan dan wat gerapporteerd zou worden volgens een aangepaste vrijwillige rapportagestandaard voor kmo’s (VSME).
Verder zou de CSRD nog steeds beperkte assurance vereisen, maar de Commissie is niet langer van plan om over te gaan op redelijke assurance. Bovendien zou de deadline voor een Europese standaard voor beperkte assurance worden geschrapt.
Ten aanzien van de Corporate Sustainability Due Diligence Directive (CSDDD) stelt de Commissie aanzienlijke wijzigingen voor om de nalevingslast voor bedrijven te verminderen. De voorstellen omvatten onder andere:
- Uitstel van de initiële toepassing met één jaar.
- Een vermindering van het aantal zakelijke partners en belanghebbenden dat in overweging moet worden genomen.
- Minder frequente beoordelingen.
Conclusie
Met deze voorgestelde wijzigingen wil de Europese Commissie de rapportagelast voor bedrijven verminderen en tegelijkertijd de effectiviteit van duurzaamheidsrapportage verbeteren. De nadruk ligt op vereenvoudiging, beperking van de reikwijdte en uitstel van bepaalde verplichtingen. Het is nu aan het Europees Parlement en de Raad van de EU om deze voorstellen te beoordelen en goed te keuren voordat ze in nationale wetgeving worden omgezet. De komende maanden zullen bepalend zijn voor de toekomstige vorm van duurzaamheidsrapportage binnen de EU.
